اذا خرج ذاک التاسع من ولد اخی الحسین ابن سیدة الآماء یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورة شاب دون اربعین سنة ذلک لیعلم ان الله علی کل شیء قدیر.

هرگاه آن نهمین از فرزندان برادرم حسین فرزند بانوی بانوان به دنیا آید، خداوند عمر او را در دوره غیبتش طولانی می کند، سپس به قدرت خویش او را در هیات جوانی زیر چهل سال آشکار می سازد، این برای آن است که دانسته شود خدا بر هر کاری تواناست.

الامام الحسن _ بحار االانوار 132/51

پیامبر‌اکرم‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم‌میفرمایند:

احبوا‌الصبیان‌و‌ارحمو‌هم،‌و‌اذا‌وعدتموهم‌شییا‌ففوا‌لهم،‌فانهم‌لا‌‌یدرون‌الا‌ان‌لم‌ترزقو‌نهم.

کودکان‌را‌دوست‌بدارید‌‌و‌با‌آنان‌مهربان‌باشید،هرگاه‌به‌آنان‌وعده‌ای‌دادید،‌به‌آن‌وفا‌کنید،‌زیرا‌آنان‌‌روزی‌دهنده‌‌ی‌خود‌را‌کسی‌غیر

از‌شما‌نمیدانند.

کافی،ج۶،‌ص۴۹،‌ح۳

مغازلی به سند خود از سلمان محمدی روایت کرده است که او از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت نموده که آن حضرت به علی علیه السلام فرمود:

یاعلی تَخَتَّم بالیمینَ تکن من المقربینَ

یا علی انگشتری را به انگشت راست خود بکن تا از مقربان باشی.

علی علیه السلام پرسید:ای رسول حق، مقربان کیانند؟

فرمود: جناب جبرئیل و میکائیل.

باز علی علیه السلام پرسید: چه انگشتری را به دستم بکنم؟

فرمود: بالعقیق الاحمرَ فانه جبلٌ اَقرَّ الله بالوحدانیةِ و لی بالنبوَّة، و لک بالوصیةِ و لولدک بالامامة و لمحبّیک بالجنةِ و شیعتک و شیعةِ ولدکَ بالفردوس.

انگشتر عقیق قرمز، زیرا سنگ عقیق از کوهی است که برای خدا به یکتایی و برای من به نبوت و برای تو به وصایت و خلافت و برای ذریه ات به پیشوایی و برای محبانت به بهشت و برای شیعیانت به فردوس، اقرار و اعتراف نموده است.

منبع: مناقب ابن المغازلی، ص281

پيامبر اکرم صلی الله عليه وآله وسلم：

الشتاء ربيع المومن يطول فيه ليله فيستعين به على قيامه و يقصر فيه نهاره فيستعين به على صيامه

زمستان بهار مومن است از شبهاى طولانى‏اش براى شب زنده‏دارى واز روزهاى كوتاهش براى روزه دارى بهره مى‏گيرد

(وسائل الشيعه، ج 7 ص 302، ح 3)

من خطبة علي «عليه السلام» المعروفة بالديباج:

عباداللّه، سلوااللّه اليقين، فإنّ اليقين رأس الدّين وارغبوا اليه في العافية فإنّ أعظم النعمة العافية فاغتنموها للدنيا والآخرة.

(تحف العقول صفحه 150)

يقين، مراتبى دارد، و هر مرتبه‏اى از آن كه فرض شود، مرتبه‏ى بالاترى براى آن وجود دارد، لذا ائمه اطهار (عليهم السلام) با اين كه در مراتب عاليه يقين بودند باز هم از خدا طلب يقين مى‏نمودند.

دراين حديث، يقين تشبيه به رأس شده چون همانطور كه سر منشأ هدايت حركات و سكنات آدمى است، يقين هم در دين انسان چنين نقشى را دارد.

و تحصيل يقين از دو راه ممكن است: يكى تأمل و تفكر در دلائل و مبادى دين و حقانيت شرع مقدس اسلام و ديگرى توجه به ذات مقدس الهى و تضرّع و خضوع در پيشگاه با عظمت او.

عافيت كه در روايات آمده آن چيزى نيست كه ما در عرف خودمان از آن تعبير به عافيت‏طلبى مى‏كنيم، كه انسان در كنجى خزيده و در ميدان جهاد وارد نشده با وظائف بزرگِ زندگى مواجه نگردد. بلكه مراد، عافيت در اعتقاد و عمل و محفوظ ماندن از وساوس شيطانى و نفسانى است. انسان در ميدان جنگ هم بايد از پروردگار طلب عافيت كند يعنى از او بخواهد كه دچار شك و ترس و تزلزل نشود. امام سجاد (عليه السلام) در دعاى بيست‏ و سوم صحيفه سجاديه به ابعاد مختلف عافيت، اشاره كرده و آن را از پروردگار طلب نموده‏اند.

منبع‌شرح‌حدیث‌:برگرفته‌از‌سخنان‌مقام‌معظم‌رهبری

من مواعظ النبي صلى الله عليه وآله وسلّم:

الحياءُ حياءان، حياءُ عقلٍ وحياء حُمْقٍ، وحياء العقل العلم وحياءُ الحُمقِ الجهل.

(تحف العقول صفحه 45)

حياءِ عقل آن است كه انسان از روى عقل احساس حياء كند، مثل حياء در هنگام ارتكاب گناه، و يا حياء در مقابل كسانى كه احترامشان لازم است و اين حياء، علم است يعنى رفتارى عالمانه مى‏باشد.

و حياء جهل آن است كه از پرسيدن و يادگرفتن يا از عبادت‏كردن و امثال آن، حياء كند (مثل كسانى كه در بعضى محيطها، از نماز خواندن، خجالت مى‏كشند) و اين حياء، رفتارى جاهلانه است.